Kraliçem...

Canim annem...

 Nasil 8 ayda beni dünyaya getirdin? Sende yoga yaptin mi? Bana klasik müzik dinlettin mi? Adim neden Melis? Erkek olsam adim ne olurdu?  Neden gözlerim renkli değil?  ve daha bir çokları.

Bir çok sorumun tutsağı oldun, bir çok konuda bana yol göstermek icin tecrübelerinle yardim ettin, etmeye çaliştin. Sende benimle yol aldin,beraber yürüdük. 20 yildir hep kendinden verdin, elinde avucunda ne varsa, tüm birikimini, varını yoğunu, emeğini, zamanini herşeyini. Çıkarsizca üstelik. Karşiliksiz. Tek beklentin iyi yasamam, mutlu olmamdi.

Senin repliiklerin hep aklimda bak. Hani 'Biliyorum anneee..' diyorum ya her seferinde aslinda sende bunu bildigin halde o kutsal görevini yerine getiren ic güdülerinle, annelikle bambaska bir sabirla söylüyorsun aslinda. Ama bende tekrar söylüyorum. Hepsi aklimda hiç unutmuyorum.

 -O tabak biticek.

-Bak saat kurdum. 10 dakikan var

-Oturma taşlara cocugun olmaz sonra.

- O ayakkabilarla iceri girme.

- Sana güveniyorum etrafa güvenmiyorum

- Çok para harcama.

- Bi kerede peki annecim de.

- 5 dakika erken çık evden.

- Tanimadigin insanlarla konusma.

-Yalin ayak dolaşma.

- Bu odanin hali ne?

-Biliyorumda söylüyorum.

-Annen demişti dersin.

-Nereye koyduysan ordadir.

Ah annem her anne gibi seninde sözlerin hep kulağımda. Hep iyiligimi düsündügün icin söylediklerin. Hic sıkılmadan, bıkmadan, usanmadan. Hep kiziyorum, söyleniyorum ama biliyorum ki bir gün bende anne olunca bunlar belkide az kalicak benim yanimda.

Benim için hep en güzelini istedin, benim her zaman yanimda oldun, doğrumda yanlışımda, kizsanda üzülsende hep teselli ettin, geçer üzülme dedin.

İlgin, sabrin tarifsiz bir duygu.

Sen benim herseyimsin, beni seven, sevgisinden asla eksilmeyen, hep yanimda olacak olan, bir an bile süphe duymadigim insan.

Bitanecik annem, ne söylesen azdir. Seni çok seviyorummm. 20 yildir beraberiz, nice 20 yıllara.

 Anneler günün kutlu olsun.

Herşeyimsin, huzurum <3