Bir Yokluk, Bir Eksiklik

Gormuyorlar.
Kimse gormuyor.
Bir yokluk var. Bir eksiklik hissi. Buyuk.
Herkes bir seylerin eksikliginden bahsederken kalplerinin atisini duymuyor gibiler.
Herkes bir telase icinde olsalarda rutin islerine kaptirip kendilerini bedenlerini oradan oraya tasiyorlar. Zaman geciyor, zamanin boyle gecmesi gerektigine inandiklari icin pek umursamiyorlar.
Zaman bizden geciyor.
Ne hakla?
Ne zamani gecirecek hakka sahibiz ne de zamanin bizden gecmesine izin verebiliriz.
Aramizda ki iliskinin mesafesini korumak gerek.
Oysa ki bizler hep teslim olmanin esiriyiz.
Neden olalim?
Once eksikliklerden kurtulup tamamlanmis olmanin huzurunu farketmeliyiz,
Sonra yoklıklardan arinmaliyiz.
Hep tam'a hep var'i gormeliyiz.
Bunun icin zamanla arami düzeltmeliyim.
Sonrasi gelir.
Sonra görürler degil mi?
Belki de.