Çocukken her yağmur damlasına isim vermek için pencere başına geçerdim. İnsanlar hep şemsiye kullanırdı. Samimiyetsizlik işte böyle başladı. ## Bak bu da var -http://melisuysall.tumblr.com/
18 Nisan 2011 Pazartesi
Ah Yağmur Ah...
Ah yağmur. Her gün düşüncelerime yağıyorsun. Her gün senden bahsetmek istiyorum. Çünkü beni arındırıyorsun. Ruhumu, bedenimi, düşüncelerimi hatta duygularımı bile. İnsanları arındırıyorsun. Belki can sıkıyorsun ama iyi geliyorsun, huzur veriyorsun. Bazen sıkıntı yaratıyorsun, samimiyetsizlikten uzak kalıp ıslananlar var. Ama bu durumdan hiç hoşnut değiller. Bu yüzden caddelerden sokaklardan kaçıyorlar. Tek başıma yürüyorum kimi zaman. İşte yalnızlık böyle başlıyor.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder