Genelde telefon konuşmaları rutin bir tempoda ilerler. İstisna bir durum yoksa tabi.
Ama bazen istisna kişilerle rutin bir tempoda konuşmaya başladıysan bazen sonu çıkmazda kalır.
Mesela o insana kendini ifade edebilmek için uzun cümleler kurarsın. Sonuçta anlayabildigi kadar var olacagini bilirsin. Bunun için bir de ayrıca çaba gösterdin mi vay haline.
Benim istisna kişim bana bu konuda kolay kolay sahip olamayacagim tecrübeler kazandirdi. Ilk olarak gercekten de uzun cümleler kurmama karari aldim. Sonuna gelene kadar nefesi zar zor ayarlayabildigim, yukleme geldigin anda ya anlamadiysa korkusunun stresi bir de soru sorarsa bir daha tekrar et derse aman nasıl olacak gibi garip iki saniyelik korkularımdan kurtaracaktır.
Bir de karsimdaki istisna kişiligimin düsünceli haline ihtiyac kalmaz. Düsünceli halden kastim uzun soluklu cumlelerin ardına bir de soru sıkıştırmayagordum ki cevap beklerken o icler acısı 'Bencede ya haklısın' cevabıne 'Hıı ne?' olmak bunun üzerine daha teferruatlı cevap verme gereksinimine giren istisnanin 'Yani falan diye' sozcukleri agzinda calkalaması bana gercekten ders oldu. Bir de 'soru sormuştum' aslinda ben gibi cılız bir ses belirdimi arkadan kahraman istisna kisiligin ' seni kirmamak icin yaptim, seni yormamamk icin soramadim, seni dinlemiyorum sanma diye sustum' tarzinda aciklamalarla bir tur baski altında kalmıslık halini gormekten kendimi cok fazla sucladigim icin yapmayacagim.. Uzun cumlelere gerek yok, az kelime cok anlam. Degil mi? (:
Bir ikinciside faturali hatlarin da kontorlu olabilecegini kabullenmem gerektigi gercegi. Yakistiramiyorum koskoca numaraya falan gibi triplere gerek olmamasi gerekiyor. Zaten artik sakin bir ruh ve bedene sahipsem hakkini vermeliyim.
İstisna kisi ile bir telefon gorusmesi yaparsam belki desarj olabilirim ama rutinlesecek sey de sanirim bu olacak ya neyse :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder